Monthly Archives: styczeń 2019
Zakończyliśmy udział w kolejnej edycji programu Uczymy Dzieci Programować, który realizowany był w ramach innowacji szkolnej “Startujemy – kodujemy”, za co otrzymaliśmy dyplomy. Podczas zajęć bawiliśmy się na macie edukacyjnej, poznawaliśmy środowisko ozobotów, zasady ich kodowania oraz zapoznaliśmy się z aplikacjami Scratch i Lighbot. Braliśmy udział w Europejskim Tygodniu Kodowania Coode Week oraz w akcji Godzina Kodowania. To jednak jeszcze nie wszystko, co nas czeka podczas przygody z kodowaniem. Następny etap to kodowanie w aplikacji ozoblocky, w której nasze komendy nie będą wykonywane tylko przez postacie na ekranie monitora, ale przez jeżdżącego ozobota. To wstęp do zabawy z robotyką. Wszystko przez nami. Zapraszamy po feriach!
Jak spędzamy wolny czas w świetlicy? Bardzo różnie. Często budujemy rozmaite budowle i konstrukcje, które, słusznie, napawają nas dumą. Lubimy też prace plastyczne, np. zwierzątka odmalowane z ręki. Małe czary-mary i mamy piękne, kolorowe zwierzątka.
W świetlicy kodujemy nadal. Przechodzimy powoli do następnego etapu – programowanie na komputerze w aplikacje Lightbot i in. Już teraz rozumiemy, do czego potrzebne było opanowanie komend “skręć w prawo”, “skręć w lewo”, “idź do przodu”, które ćwiczyliśmy na macie do kodowania z naszymi małymi figurkami. Już za niedługo czeka nas nowa niespodzianka i nowe pomysły na kodowanie…
Troje uczniów naszej szkoły, Anna Gacek, Marta Podleśny i Jan Wałach, wzięło udział w Międzyszkolnym Konkursie Czytelniczym “Czerwone krzesło” organizowanym przez ZSP 14 w Rybniku. Uczniowie musieli się wykazać wnikliwą znajomością książki Andrzeja Maleszki “Magiczne drzewo. Czerwone Krzesło”. Reprezentanci naszej szkoły poradzili sobie bardzo dobrze z trudnymi zadaniami, a Marta Podleśny wywalczyła III miejsce. Gratulujemy!
Krocząc śladami aniołów, a także patrona kardynała Stefana Wyszyńskiego, uczniowie klasy 7 już po raz czwarty wyruszyli w drogę…, by podzielić się iskierką miłości ze społecznością lokalną.
Odwiedziliśmy m.in.: Przedszkole nr 12, Szkołę Podstawową im. Jana III Sobieskiego, Przedszkole w Jejkowicach, Urząd Gminy. Nie zapomnieliśmy również o przedstawicielach lokalnej władzy i tych aniołach, które wspierają naszą placówkę w pracy dydaktyczno-wychowawczej. W tym roku podzieliliśmy się z naszymi przyjaciółmi pewną historią o czterech świecach, którą teraz dedykujemy Wam.
Wszystkiego anielskiego na każdy dzień nowego roku!
Zamiast życzeń…
Cztery świece spokojnie płonęły. Było tak cicho, że słychać było
jak ze sobą rozmawiały.
Pierwsza powiedziała: – Ja jestem POKÓJ. Niestety, ludzie nie potrafią mnie chronić. Myślę, że nie pozostaje mi nic innego
jak tylko zgasnąć.
I płomień tej świecy zgasł.
Druga: Ja jestem WIARA. Niestety nie jestem nikomu potrzebna. Ludzie nie chcą o mnie wiedzieć, nie ma sensu, żebym dalej płonęła.
Ledwie to powiedziała, lekki powiew wiatru zgasił ją.
Trzecia: Ja jestem MIŁOŚĆ. Nie mam już siły płonąć. Ludziom nie zależy na mnie i nie chcą mnie rozumieć. Nienawidzą najbardziej tych, których kochają – swoich bliskich.
I nie czekając długo i ta świeca zgasła.
Nagle do pokoju weszło dziecko i zobaczyło trzy zgasłe świece. Przestraszone zawołało: Co robicie? Musicie płonąć! Boję się ciemności!
I zapłakało.
Wzruszona czwarta świeca powiedziała: Nie bój się! Dopóki ja płonę zawsze możemy zapalić tamte świece. Ja jestem NADZIEJA.
Z błyszczącymi i pełnymi łez oczyma, dziecko wzięło świecę
i zapaliło pozostałe świece.
Niech nigdy w naszych sercach nie gaśnie Nadzieja i każdy z nas jak to dziecko, niech będzie narzędziem, gotowym swoją
Nadzieją
zawsze rozpalić
Wiarę, Pokój i Miłość.
